Parafia św. Bartłomieja

WIELKI POST I WIELKANOC

Najważniejszą uroczystością dla chrześcijanina jest niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, która rozpoczyna okres Wielkanocny. Wspólnota Kościoła czeka na ten dzień, przeżywając czterdziestodniowy post na pamiątkę wędrówki Izraelitów z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej Kanaan. Rozpoczyna  się on w Środę Popielcową, a kończy w Wielki Czwartek. Chrześcijanin w tych dniach, poprzez modlitwę, post i uczynki miłosierdzia pokutuje za grzechy oraz umacnia swoją miłość do Boga i bliźniego. Na drodze pokuty towarzyszy mu Boże Słowo, którego słucha uczestnicząc w wielkopostnych rekolekcjach. Ponadto rezygnując z przyjemności i czyniąc postanowienia umacnia swoją wolę do walki z grzechem. Zewnętrznymi znakami Wielkiego Postu jest fioletowy kolor szat liturgicznych oraz rezygnacja z ozdobnych elementów wystroju świątyni. 

Środa Popielcowa (Popielec) – to dzień, który kończy karnawał, a rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Na znak pokuty i przemijania posypujemy głowy popiołem i słyszymy słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” (Rdz 3, 19) lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). One uświadamiają nam, że sami z siebie bylibyśmy garścią prochu, ale dlatego, że znaleźliśmy się w rękach Boga, jesteśmy Jego dziećmi. Przeżycie tej prawdy zobowiązuje do przemiany i prowadzi do szczęścia. Tradycja posypywania popiołem sięga VIII wieku. W tym dniu obowiązuje post ścisły, czyli: wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych oraz ograniczenie posiłków do trzech w ciągu dnia. 

Droga Krzyżowa – to nabożeństwo, które głęboko pozwala przeżywać Mękę Pańską rozważaną w 14 stacjach, ukazując moc miłości Chrystusa, która odnosi całkowite zwycięstwo nad cierpieniem i śmiercią. Pierwsza Kalwaria powstała na początku XV wieku w południowej Hiszpanii, zaś w Polsce w XVI wieku z fundacji Mikołaja Zebrzydowskiego.  

Gorzkie Żale – w polskiej tradycji jest to nabożeństwo poświęcone rozważaniu Męki Pańskiej. Autorem tekstu jest ks. Wawrzyniec BENIK, misjonarz. Pierwszy raz odbyło się ono w kościele św. Krzyża w Warszawie. Tekst nabożeństwa koncentruje się na rozmowie duszy z cierpiącym Jezusem oraz z Matką Bolesną. Podczas tego nabożeństwa głosi się kazania pasyjne. 

Triduum Paschalne – Wielki Czwartek, Wielki Piątek, Wielka Sobota. 

W Wielki Czwartek sprawowana jest Msza Wieczerzy Pańskiej. Podczas tej liturgii przypomniane zostaje Jezusowe przykazanie miłości wyrażone w geście umycia nóg swoim apostołom oraz znaczenie dwóch sakramentów: eucharystii i kapłaństwa.

W Wielki Piątek wspólnota Kościoła nie sprawuje Mszy świętej. Podczas nabożeństwa, po rozbudowanej liturgii słowa ma miejsce adoracja krzyża. Na zakończenie przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego na pamiątkę złożenia ciała Jezusa w grobie. Od tej chwili wierni mogą adorować Eucharystycznego Jezusa w Grobie, aż do uroczystej rezurekcji w niedzielny poranek. W Wielką Sobotę – do południa – odbywa się błogosławieństwo pokarmów na stół wielkanocny. 

Wigilia Paschalna – (Pascha) obchodzona jest w noc świętego Zmartwychwstania Pańskiego. „Matka wszystkich wigilii” (św. Augustyn). Kościół oczekując Zmartwychwstania Pańskiego sprawuje Mszę świętą połączoną z Wigilią Paschalną. Czuwający tej nocy chrześcijanie naśladują Izraelitów, którzy z płonącymi świecami – w nocy – wyszli z niewoli egipskiej. Najważniejszym momentem Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i pokropienie wiernych wodą święconą przypomina zbawcze źródło, którym jest śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. 

Rezurekcja – Msza święta sprawowana tylko w Polsce o świcie – w niedzielę zmartwychwstania Pańskiego. Jest ona uroczystym dopełnieniem obchodów Wigilii Paschalnej. Rozpoczyna się od procesji, która w sposób uroczysty ogłasza o zmartwychwstaniu Chrystusa. 

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego – w kalendarzu liturgicznym przypada 25 marca. Kościół na dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem czci tajemnicę Wcielenia Syna Bożego. Towarzyszy nam w tym dniu tekst Ewangelii o Zwiastowaniu Pańskim (Łk 1, 26–38). Świętujemy moment, w którym Maryja została wybrana na Matkę Zbawiciela i w jej dziewiczym łonie, w sposób cudowny, począł się Jezus. Jest to również dzień poświęcony obronie życia ludzkiego od momentu poczęcia, aż do naturalnej śmierci. „Kościół opowiada się za życiem: w każdym życiu ludzkim umie odkryć wspaniałość owego «Tak», owego «Amen», którym jest sam Chrystus” – Jan Paweł II: „Familiaris consortio”.

WIELKI TYDZIEŃ rozpoczyna Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej obchodzona na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy dla dokonania swego paschalnego misterium. Wszystkie wydarzenia Wielkiego Tygodnia są jakby jednym dniem świątecznym i stanowią całość oraz ukazują Boga kochającego człowieka zawsze, nawet wtedy, gdy człowiek Boga odrzuca. Bóg tak umiłował człowieka, że Syna swojego ofiarował za ludzi. 

WIELKI CZWARTEK – Msza Święta Wieczerzy Pańskiej przypomina ustanowienie Eucharystii i Kapłaństwa, oraz przykazania braterskiej miłości. Jest to dzień wdzięczności swoim kapłanom.

WIELKI PIĄTEK – naczelne miejsce ma opis męki Pańskiej i adoracja Krzyża, Komunia św. i przeniesienie Jezusa do grobu. POST ŚCISŁY !

WIELKA  SOBOTA – nawiedzamy grób Pański i poświęcamy pokarmy. Po zachodzie słońca rozpoczyna się liturgia WIGILII  PASCHALNEJ, która jest pełna symboli, które podkreślają, że w Chrystusie mamy nowe życie. Wigilia Paschalna składa się z 4 części:

1. Obrzęd światła – poświęcenie ognia i paschału, który jest symbolem Chrystusa rozpraszającego ciemności.
2. Liturgia słowa, która rozważa obietnice i wielkie dzieła dokonane przez Boga dla swego ludu.
3. Liturgia chrzcielna, która podkreśla, że chrzest rozpoczyna życie Boże w człowieku.
4. Liturgia eucharystyczna, która ukazuje, że Jezus przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie odkupił świat, przeszedł ze śmierci do życia. Wszyscy, którzy spożywają Ciało i Krew Chrystusa mają życie wieczne.